راهنمای انتخاب بهترین راهکار برای پروژه های نظارت تصویری :قسمت سوم- نتيجه گيری

      در ادامه پست های قبلی در زمینه راهنمایی برای ارائه راهکار مناسب برای پروژه های نظارت تصویری ، در این قسمت به عنوان قسمت پایانی به بررسی روش استفاده از دوربین آنالوگ بهمراه DVR می پردازیم.همچنین در نهایت نتیجه گیری در این زمینه ارائه شده است.

با ما همراه باشید...

راهنمای انتخاب بهترین راهکار برای پروژه های نظارت تصویری - قسمت اول

راهنمای انتخاب بهترین راهکار برای پروژه های نظارت تصویری - قسمت دوم

در صورت مطالعه پست های قبلی ، مشاهده شد که در هر روش ، مزایا و معایب در حوزه های تکنیکال وجود دارد. در روش سوم استفاده از دوربین آنالوگ و DVR ، نحوه انجام کار به این طریق است:

- در این حالت ، بایستی از کابل کواکسیال استفاده نمود .حداکثر توان انتقال سیگنال مناسب این نوع کابل 500 متر است:

جهت اتصال به دوربین نوع آنالوگ ، نیاز به استفاده از کانکتور های نوع BNC هستیم:

این کانکتور با کیفت های مختلف در بازار موجود بوده و علیرغم پیروی همه آنها از استاندارد های ساخت ، در زمینه کیفیت متریال مورد استفاده  و همچنین پوشش های محافظ کانکتور ها ، انواع متفاوتی در بازار موجود می باشد:

بدیهی است در صورت استفاده از کابل کواکسیال استاندارد ، نویز کمتر در تصاویر را به دلیل خلوص بالاتر مس خواهیم داشت. همچنین در انتخاب کابل بایستی دقت کنیم کابل کواکسیال مخصوص دوربین با قید عنوان RG59 تهیه گردد . در صورت استفاده از کابل آنتن ، کیفیت تصاویر تضمین شده نخواهد بود.همچنین کابل کواکسیال یک نوع نازک (RG58) دارد که برای دوربین و در فواصل طولانی تر توصیه نمیگردد.

جهت ذخیره سازی تصاویر نیز ، همانند قسمت دوم این پست ، همانند دستگاه NVR بایستی از DVR ها استفاده نماییم:

برخلاف NVR ها ، در کلیه  دستگاه های DVR ، به دلیل ذات آنالوگ بودن سیگنال ، به تعداد دوربین ها ، کانکتور اتصال دوربین وجود دارد.بسته به قیمت و توان پردازشی DVR ، تعداد کانال ها معمولاً از 4 تا 48 کانال و ... می باشد.

استفاده از این ابزار ها برای عموم کاربران ، بسیار شناخته شده است. اکنون مطابق با تجارب کاری نگارنده و مقایسه با سلوشن های قبلی ذکر شده ، به بررسی برخی از معایب و مزایای این روش می پردازم:

مزایا و معایب روش استفاده از DVR و دوربین آنالوگ:

مزایا:

قیمت : بحث قیمت همواره مهم است. همواره و در هر شرایط اقتصادی! ، ارزان ترین روش ، روش  آنالوگ خواهد بود.

سادگی راه اندازی: با حداقل دانش IT ، راه اندازی و کانفیگ قابل انجام خواهد بود .یکی دیگر از دلایل رایج بودن استفاده از این روش در محیط های مختلف و متنوع همین پیچیدگی کم است. Complexity کم مزیت مهمی است. در یک طراحی ساده تر ، باگ ها نیز کمتر بوده و رفع مشکل و Troubleshooting نیز ساده تر و سریعتر خواهد شد .

امکان دسترسی تحت شبکه: با وجود اینکه همه چیز در این روش  حداقل در مدل های اولیه و استاندارد ،آنالوگ است ، اما به دلیل نیاز قطعی موجود ، امکان دسترسی به DVR از طریق شبکه نیز فراهم شده است.

کیفیت های 2 مگاپیکسل و بالاتر: با استفاده از فناوری هایی که شرکت های فعال و قدرتمند دوربین ابداع و معرفی نموده اند ، میتوان در دنیای آنالوگ هم کیفیت FullHD و حتی بالاتر داشت. به طور مثال دوربین های Turbo HD برند Hikvision و یا سری های فول اچ دی برند داهوا را می توان نام برد.

امکان تقسیم بار پردازشی به سادگی : برخلاف روش اول (IP-Server & Storage) که ایجاد Load Balancing بین سرور ها پیچیده و مبتنی بر تامین لایسنس نرم افزاری مربوطه بود در این روش می توان دوربین ها را بین چند DVR تقسیم کرده و نهایتاً در نرم افزاری های محبوب و قدرتمندی مثل Smart PSS یا i-VMS  یک view ساخت که متشکل از تصاویر کلیه DVR ها باشد . در این حالت ، برای کاربر پیچیدگی های لایه فیزیکی را مخفی نموده ایم و کاربر متوجه این نکته نمیشود که با تصاویر همزمان چندین DVR روبروست.بار پردازشی سنگینی نیز تولید نشده و همزمان سه سخت افزار مختلف در مثال ما ، مشغول بکار هستند.

باگ و مشکلات نرم افزاری کمتر: برخلاف مسایل و مشکلات خاص محیط IP ، نیاز به بررسی ویژگی و پارامتر های متعدد نرم افزاری ، پشتیبانی پروتکلی و مباحث سازگاری Firmware ها و Device Pack ها ، این مسایل و مشکلات در حالت آنالوگ ، حداقل خواهد بود.

تنوع قیمتی و مناسب برای مدل های خانگی و تجاری با ابعاد مختلف: طیف وسیعی از تجهیزات نظارت تصویری آنالوگ در بازار موجود می باشد. طبعاً از برند های رسماً بی نام و نشان  تا برند های معروف و صاحب تکنولوژی در صنعت. بدیهی است در این حالت در هر مقیاس خانگی و تجاری و در هر ابعادی ، می توان تجهیز مناسب را انتخاب نموده و از حداقل امکانات یک سیستم نظارت تصویری با هزینه  و پیچیدگی فنی حداقلی بهره مند شد.

معایب:

کیفیت تصویر کمتر در قیاس با انواع دیجیتال: بصورت نسبی کیفیت تصاویر دوربین های دیجیتال در غالب محصولات بسیار بهتر از انواع آنالوگ است. ضمن اینکه کیفیت های Full HD در برند هایی چون Hikvision می تواند با انواع دیجیتال رقابت کند.

عدم امکان استفاده از ویژگی POE: به صورت استاندارد ، پیش بینی نشده است و شما بایستی برق را بهمراه یک آداپتور به دوربین آنالوگ برسانید. هم اکنون برخی تولید کنندگان تکنولوژی POC را معرفی نموده اند که به لحاظ تکنیکال ، فرایندی کاملا متفاوت با POE دارد . در این فناوری سیگنال الکتریکی سوار بر سیگنال تصویری میگردد. شایان ذکر است هم دوربین و هم DVR بایستی قابلیت پشتیبانی از این فناوری را داشته باشند که غالب محصولات موجود در بازار اینگونه نیستند.

دشواری بیشتر راه اندازی دوربین PTZ نوع آنالوگ:برخلاف دوربین IP که همه چیز در یک کابل شبکه خلاصه میشود ، برای انتقال فرامین Pan Tilt Zoom بایستی کابل مسی مجزا تا دوربین گردان آنالوگ کشیده شود.می توان از یک کابل شبکه نیز جهت اینکار استفاده کرد .برای تفکیک دوربین ها ، هر دوربین با یک شماره ID مشخص میشود . خوشبختانه با پیشرفت در این صنعت هم اکنون می توان به سادگی ، شماره ID را از طریق DVR ست کرد .در مدل های قدیمی بایستی عدد ID دوربین را به باینری تبدیل می کردیم و بازای صفر و یک ها ، پین های سخت افزاری سمت DVR را در حالت ها On-Off قرار میدادیم.کیفیت کابل بسیار مهم بوده و در غیر اینصورت شاهد حرکات نامعقول دوربین و نویز های تصویری خواهید بود.

عدم دسترسی به سلوشن Redundancy در هارد دیسک ها در اکثر محصولات: عموماً از RAID بصورت استاندارد و بهینه در اکثر DVR ها نمی توان استفاده کرد.

تاثیر پذیری بیشتر از نویز های محیطی: کیفیت کابل ها بخصوص در انواع PTZ بسیار مهم است.

آنالوگ بودن همه چیز!:برای تنظیمات فوکوس و ... در برخی مدل ها دکمه های فیزیکی تعبیه شده است.در صورتیکه همزمان از دوربین IP استفاده می کنید ، ممکن است حین کار با انواع آنالوگ ، تصور کنید زمان به عقب برگشته است!.

عدم امکان مانیتورینگ مستقیم خود دوربین ها: بدیهی است بازای هر دوربین SNMP ای وجود نداشته و قطعی دوربین را می توانید صرفاً از قطعی تصویر آن متوجه شوید.

محدودیت توسعه فیزیکی پروژه در محیط های بزرگ: حداکثر توان کابل کواکسیال 500 متر است. انواعی معرفی شده اند که فاصله تا 800 متر را نیز پاسخگو خواهند بود.اما در حالت کلی به دلیل اینکه از هر دوربین بایستی یک کابل به DVR شما برسد ، در توسعه فیزیکی ،مشکل خواهید داشت. توصیه میشود این نوع تکنولوژی را در محیط های مجتمع و متمرکز استفاده نمایید. (یک ساختمان تجاری-اداری چند طبقه) . شایان ذکر است امکان استفاده از دوربین های آنالوگ ، در محیط های بزرگ با فواصل و توسعه فیزیکی زیاد نیز ، غیر ممکن نیست. مبدل های آنالوگ به دیجیتالی در بازار موجود است که در صورت استفاده می توان از فیبر نوری جهت حل مشکل فواصل فیزیکی بالا استفاده نموده و در نهایت سیگنال آنالوگ را بدین گونه منتقل کرد.

محدودیت سخت افزاری تعداد دوربین ها: تعداد دوربین محدود به تعداد کانال هاست. در صورت افزایش مداوم دوربین ها در محیط های با امکان توسعه ، زیاد شدن تعداد DVR ها مطلوب نخواهد بود.این مساله را با حالتیکه در روش 1 برای افزودن یک دوربین ، فقط یک لایسنس نرم افزاری نیاز بود مقایسه کنید.توسعه تعداد دوربین ها و بزرگ شدن پروژه ، تاثیری چندان در افزایش سخت افزار های پردازشی و ذخیره سازی شما نخواهد داشت.

 در مقاله معرفی نرم افزار های نظارت تصویری به امکانات فوق العاده ،نفس گیر و تحسین برانگیز این نرم افزار ها در پردازش تصویر و هوش مصنوعی خواهم پرداخت. بدیهی است در روش های آنالوگ ، چندان در این حوزه ها ، حرفی برای گفتن وجود ندارد. البته برخی از شرکت ها در سال 2018 به معرفی و افزودن قابلیت های هوش مصنوعی در دنیای انالوگ پرداخته اند(Turbo HD 5 و ...)لکن برای آنها ابتدای راه خواهد بود.

نتیجه گیری:

    برای همه پروژه های نظارت تصویری ، اولین سوال این است، از کدامیک از سلوشن های بالا را استفاده نمایم؟ بهترین روش کدام روش است؟

برای پاسخ به این سوال ، ضمن ارجاع به کلیه موارد مزایا و معایب ذکر شده در سه روش گذشته ، ابتدا بایستی توان مالی کارفرما ، ابعاد فیزیکی پروژه و درصد امکان توسعه ، مورد ارزیابی قرار گیرد.اصولاً بهتر است بجای کلمه ((بهترین)) در این تصمیم گیری از روش ((مناسب ترین)) استفاده کرد .بدیهی است استفاده از روش اول بهترین است اما آیا برای همه پروژه ها نیز به فرض عدم وجود محدودیت هزینه ، پیاده سازی آن مناسب است؟برای محیط های خانگی بدیهی است که استفاده از کدام روش ، مناسب ترین روش است.اما برای روش صنعتی چطور؟

     در محیط های  صنعتی پیچیده که شرایط سنس دوربین ها و محدوده نظارت تصویری انواع مختلف محیط های Indoor و outdoor را در بر میگیرد ، پیشنهاد میشود از روش های ترکیبی استفاده نماییم.بطور مثال در محیط صنعتی با درجه حساسیت بالا و فواصل فیزیکی دوربین ها از هم و امکان توسعه بالا ، روش 1 (IP-Server & Storage) را پیاده سازی کرد و برای محیط های ستادی-اداری در همان مجموعه بصورت همزمان ، از سایر روش ها بهره برداری کنیم. در این حالت سیستم های مختلف با درجه حساسیت های گوناگون نیز از مشکلات همدیگر تاثیر پذیر نخواهند بود.

پیروز  باشید...